Gün geçmiyor ki, zam haberi gelmesin… Benzin, mazot ve LPG gibi yaþamýn kaynaðý kalemler çiftli rakamlara yaklaþtý… Muhtemel ki, bugün yarýn onu da göreceðiz…

Benzine zam demek, aslýnda hayatýn tüm alanlarýna zam demek…

Suya, elektriðe, doðalgaza, kömüre ona keza…

Hükümete göre “fiyat ayarlamasý”…

Haydi öyle olsun… Fiyat ayarlamasý olunca can yakmayacak mý? Cebimizden para götürmeyecek mi?

Dolar ile Euro yarýþýyor… Onlar çift haneli rakamlarý çoktan aþtý…

Altýnýn gramý, yani fýndýk kabuðunu dolduramayacak miktarý 700 küsur oldu!

Bundan yaklaþýk 3.5 yýl önce ‘Cumhurbaþkanlýðý Hükümet Sistemi’ için oy istenirken millete mealen þöyle sesleniyordu Cumhurbaþkanýmýz:

“Þu kardeþinize oy verin… Göreceksiniz faizi nasýl alaþaðý edeceðim. Dolara, Euro’ya yatýrým yapanlar hüsrana uðrayacak. Ülkedeki iþsizlik diye bir þey kalmayacak… Dünya ülkeleri arasýnda çok daha iyi bir konuma geleceðiz…”

Aradan geçen bunca zamanda hiçbir þey deðiþmediði gibi ekonomik göstergeler alarm veriyor: vaat edilen her þey de havada asýlý kaldý!

Þu anda on milyon iþsiz vatandaþýmýz, “Ne olursa yaparým abi!” modunda…

Eskiden ilkokul mezunu olanlar kullanýyordu bu sözü; þimdi söylemesi üzücü lakin gerçek böyle:

Üniversite mezunu olan gençler ayný cümleyi kuruyor:

“Ne olursa yaparým abi!”

Bu sese artýk kulak verin!

Geçen hafta 24 Kasým Öðretmenler Günü idi…

Ayný günlerde devletten kadro bekleyen bir öðretmen adayý, hiç ilgisi olmayan bir iþte, inþaat iþinde elektrik akýmýna kapýlarak hayatýný kaybetti.

Adý: Fedai Altun… Yaþý: 23…

Hayalleri ile þu zalim dünyadan ayrýldý gitti…

Ýbrahim Can Uzun adlý bir öðretmen adayý geçen yýl, Hasan Kürþat Demir adlý bir öðretmen adayý ise geçtiðimiz Eylül ayýnda yine kadro ve iþ bulamadýklarý için intiharý seçtiler!

Þu anda kadro beklerken, ekmek parasý için hiç ilgisi olmayan iþlerde çalýþan on binlerce öðretmen adayý var…

Bu nasýl iþ… Tarlada bir, pazarda yedi lira…

Deðerli okuyucularým… Sadece öðretmenleri örnek verdim. Ancak iþ arayanlar sadece öðretmenler deðil… Her meslekten manzara üç aþaðý beþ yukarý böyle…

Gaz, elektrik, su, benzin, LPG, þeker, yað, peynir, zeytin ve aklýna ne gelirse zam yaðmurundan (pardon fiyat ayarlamasýndan) nasibini alýyor.

Bu ürkütücü gidiþe kimse engel olamýyor…

Üretici, ürünün tarlada kaldýðý ve ucuza gittiði için dertli…

Söz gelimi portakal üreticiden 1liraya çýkarken, tüketiciye gelene kadar 6-7 lirayý buluyor. Üreten deðil, aracý firmalar kazanýyor…

Portakalý örnek verdim, lakin her mahsulde böyle…

Üreticiden tüketiciye saðlýklý bir sistem kurulamadý vesselam…

Sosyal devlet nerede?

Tamam… Yaklaþýk son iki yýldýr Kovid-19 belasýyla maddi ve manevi büyük kayýplar yaþadýk…

Ekonomide büyük sýkýntýlar çektik… Binlerce, on binlerce esnaf kepenk kapattý. Devasa holdingler, fabrikalar çareyi iþçi çýkarmada buldu.

Pekiyi vatandaþ ne yapacak? Açlýktan ölsün mü?

Hýrsýzlýk mý yapsýn? Gayrimeþru iþlere mi dalsýn?

Sosyal Devlet ne güne duruyor?

Oysa çok deðil 3-4 yýl önce yapýlan seçimlerde ülkeyi yönetmeye talip olanlar vatandaþlara þu sözleri veriyordu:

Ýþsizlik ortadan kalkacak…

Kadro bekleyen kiþi kalmayacak…

Enflasyon dizginlenecek, faizler inecek…

Ülkeye huzur gelecek…

Þehit haberleri artýk son bulacak…

Þimdi… Aradan geçen bunca zamanda bu verilen bu sözler yerine getirildi mi?

Cevabýný sizler verin…

Sokaklara bir bakýn… Her þehirde, her ilçede ve her beldede iþ arayan gençler, anneler, babalar ve daha küçük yaþta ailesine katký saðlamak isteyen çocuklar artýk aslanýn midesinde olan ekmek parasý için avazý çýktýðýnca baðýrýyor:

“Ne iþ olursa yaparým abi!”